سرم تعدیل شده اتولوگ (ACS) یک تکنیک پزشکی بازساختی است که خون بیمار برای افزایش غلظت فاکتورهای ترمیمی و سایتوکاینهای ضد التهاب پردازش می‌شود و می‌تواند برای بهبود آسیب و کاهش التهاب استفاده گردد. یکی از اجزای حیاتی ACS پروتئین آنتاگونیست گیرنده اینترلوکین 1 (IRAP) است که توسط مونوسیت‌ها و ماکروفاژها در پاسخ به محرک‌های التهابی تولید می‌شود.
کیت آرتروکاین، محصول شرکت پایا فناوری کیان، با تولیدACS، مزایای بالینی قابل توجهی در اختلالات ارتوپدی نشان داده است و می‌تواند عوامل ضدالتهاب و بازسازی‌کننده را مستقیماً به نواحی آسیب‌دیده رسانده و به این ترتیب فرآیند درمان را تسریع و عملکرد مفاصل را بهبود می‌بخشد و به عنوان یک گزینه کم تهاجم برای بیماران در نظر گرفته شود. می‌توان گفت آرتروکاین، یک پیشرفت امیدوارکننده در پزشکی بازساختی است.
تجویز آرتروکاین با یک پروتکل دقیق طراحی شده برای بهینه‌سازی نتایج درمانی انجام می‌شود. فرآیند با جمع‌آوری خون آغاز می‌شود. 30 سی سی از خون بیمار به طور استریل (به وسیله کیت) گرفته می‌شود. خون در ابتدا به مدت 18 - 24 ساعت در دمای 37 درجه سانتیگراد انکوبه شده و سپس با استفاده از سانتریفیوژ پردازش می‌شود تا سرم تعدیل شده جدا شود و غلظت عوامل رشد و پروتئین‌های ضدالتهابی از جمله IRAP افزایش یابد. پس از آماده‌سازی، سه سرنگ 4 سی سی  ACS فراوری می‌شوند و اولین سرم به طور مستقیم به مفصل یا بافت نرم آسیب‌دیده تزریق می‌شود. دو سرم دیگر در دمای 20 - درجه سانتیگراد فریز می‌شوند و با فاصله 2 هفته تزریق می‌شوند تا بهبودی حاصل شود. تزریق‌های یادآور ممکن است بین 6 تا 12 ماه بعد از سری اول تزریق و بر اساس تسکین علائم انجام شود.

کیت آرتروکاین به عنوان یک درمان امیدوارکننده برای آرتروز و اختلالات مختلف اسکلتی-عضلانی ظاهر شده است و نقش مهمی در تنظیم التهاب و ایجاد بهبودی دردهای اسکلتی-عضلانی ایفا می‌کند. نتایج بالینی مرتبط با درمان‌های  ACS نشان‌دهنده بهبود‌های قابل توجهی در تسکین درد، عملکرد مفصل و کیفیت کلی زندگی بیماران مبتلا به آرتروز و دیگر شرایط ارتوپدی است. تحقیقات نشان داده‌اند که بیماران کاهش قابل توجهی در درد و التهاب تجربه می‌کنند و بسیاری از آن‌ها از افزایش تحرک و توانایی بهتر برای انجام فعالیت‌های روزانه خبر می‌دهند. فواید ACS می‌تواند برای چندین ماه دوام داشته باشد و آن را به یک راه‌حل مؤثر درازمدت برای مدیریت مشکلات مزمن مفاصل تبدیل کند.
آرتروکاین برای طیف وسیعی از اختلالات اسکلتی-عضلانی توسعه یافته است. آرتروز اصلی‌ترین اندیکاسیون آرتروکاین است، که در آن آرتروکاین به خوبی توانایی‌اش را در تسکین درد و بهبود عملکرد مفصل در زانو، لگن، شانه و دیگر مفاصل آسیب‌دیده نشان داده است. علاوه بر این، آرتروکاین برای درمان آسیب‌های تاندونی مانند آسیب به آشیل و آرنج تنیس‌بازان و همچنین خار پاشنه نیز مؤثر است و به کاهش التهاب و ترویج بهبودی کمک می‌کند. این درمان همچنین در بهبودی آسیب‌های لیگامانی مفید می‌باشد و برای استفاده پس از جراحی به منظور ترمیم بافت و کاهش التهاب نشانگذاری شده است. درمانهای ترکیبی که شروع آنها با ACS و تمدید و نگهداری با PRP باشد نتایج بهتری را نشان داده‌اند. افرادی با عفونت فعال، اختلالات انعقادی یا افرادی که تحت درمان آنتی‌کوآگولان قرار دارند نیز ممکن است به دلیل افزایش خطر خونریزی، جزو موارد کنتراندیکاسیون درمان باشند.
میزان بروز عوارض جدی به طور کلی پایین است، زیرا از خون خود بیمار استفاده می‌شود که به طور قابل توجهی خطر واکنش‌های آلرژیک و انتقال بیماری‌های عفونی را کاهش می‌دهد. عوارض شایع شامل واکنش‌های محل تزریق خفیف تا متوسط، مانند درد، تورم یا قرمزی است که معمولاً بدون مداخله بهبود می‌یابند. خطر عفونت در محل تزریق، اگرچه نادر اما وجود دارد؛ که بر لزوم استفاده از کیت‌های تخصصی و رعایت دقیق تکنیک‌های آسپتیک در هنگام جمع‌آوری خون و تزریق تأکید می‌کند. برخی بیماران همچنین ممکن است پس از تزریق افزایش موقتی درد یا التهاب را تجربه کنند که نشان‌دهنده یک پاسخ طبیعی است و معمولاً ظرف چند روز کاهش می‌یابد.